Για τον Μίκη Θεοδωράκη

 

Στις   2 Σεπτεμβρίου 2021 νωρίς το πρωί, ο Μίκης Θεοδωράκης έφυγε από τη ζωή. Η είδηση του θανάτου του έφθασε αμέσως παντού και τα ΜΜΕ, ελληνικά και ξένα, δημοσιοποίησαν με εκτενή αφιερώματα για τον ίδιο και το έργο του, στήλες ολόκληρες και ολοσέλιδες αναφορές  με δέος και ανάλογο σεβασμό και οδύνη.

Η θλίψη για το θάνατό του εκφράστηκε με πρωτόγνωρο πάθος, συγκίνηση μα προ πάντων εθνική σύμπνοια. Ένα μεγάλο κύμα αγάπης, σεβασμού και χρέους του Ελληνισμού στο πρόσωπό του πλημμύρισε τα πάντα, σε ένα κλίμα ενότητας και ομοθυμίας που σαν λαός δεν έχουμε ξαναζήσει.

Έτσι η Δημοτική μας παράταξη ΔΗΜΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ+ μετέχοντας στο μεγάλο εθνικό πένθος, αφιερώνει αυτές τις λίγες ταπεινές αράδες με την πεποίθηση της εκπλήρωσης του συλλογικού εθνικού χρέους απέναντι στον Μίκη Θεοδωράκη για όσα εκείνος επί τόσες δεκαετίες απλόχερα προσέφερε σ αυτόν τον τόπο, στον ελληνικό λαό, στην κοινωνία και στους αγώνες της, στις μεγάλες αξίες της  Δημοκρατίας και της ελευθερίας και, φυσικά και αναπόδραστα στη μουσική.

Υποστήριζε ότι: " Η μουσική είναι ένα άυλο σύμπαν, εξίσου μαγευτικό και πολύπλοκο με αυτό που βλέπουμε κοιτώντας τα’ αστέρια. Μόνο που αντί να απαρτίζεται από αστέρια και γαλαξίες, απαρτίζεται από νότες και αρμονίες. Η πολιτική ζωή ενός τόπου είναι κι αυτή ένα σύμπαν. Μόνο που αντί για αστέρια έχει ανθρώπους. Και ειδικά στην περίπτωση της Ελλάδας του 2ου και του 21ου αιώνα, τους περισσότερους βουτηγμένους άλλοτε στον πόνο και στο αίμα, άλλοτε στο μίσος και την εκδίκηση, άλλοτε στη μάχη της εξουσίας, άλλοτε τέλος στο θάνατο της αδιαφορίας και της αναχωρητικής μόνωσης..."

Και τότε εμφανίζεται ένας άνθρωπος, για πρώτη φορά στην ιστορία παίρνει αυτά τα δύο ξένα και άσχετα μεταξύ τους σύμπαντα και τα φέρνει το ένα μέσα στο άλλο. Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ένα τέτοιο σπάνιο φυσικό φαινόμενο. Μια φωτεινή πυξίδα στην ελληνική ιστορία που την πότισε βαθιά με μια πρωτόγνωρη μουσική ποιότητα και με ένα ανυποχώρητο αίτημα ελευθερίας, από το οποίο ρίζωσαν πάρα πολλά σ αυτόν τον τόπο. Εκείνο που κατατάσσει το Μίκη Θεοδωράκη στους αληθινά μεγάλους της ιστορίας δεν είναι το απαράμιλλο μουσικό του ταλέντο ούτε η πολιτική του δράση. Είναι ότι υπέταξε το πρώτο στη δεύτερη , ότι μια ολόκληρη ζωή έδωσε ηθικό στόχο στη μεγάλη τέχνη του. Αυτή είναι η μοναδική δύναμη  του. Τελικά, ο Μίκης πάλεψε από την πρώτη στιγμή συνειδητά και στρατευμένα με όπλα την τέχνη του και τη σκέψη για ένα καλύτερο αύριο της Ελλάδας και του λαού της.

Η παράταξή μας καταθέτει αυτές τις απλές επετειακές σκέψεις σαν μνημόσυνο στη μνήμη του όπως έκαναν ανεξαιρέτως όλοι ο Έλληνες.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα της Κρητικής γης που σκεπάζει αυτόν τον γίγαντα των Πανελληνίων.